Last Asian chapter: Indonesia

Indonesie was het laatste land van onze Zuid-Oost-Azie reis. Enfin, we hebben maar een klein stukje kunnen doen. Ook al hadden we een maand de tijd, dit is nog veel te kort om dit grote land in zen geheel te bezoeken. Een vlucht van Kuala Lumpur bracht ons naar de tweede grootste stad van Java, Yogjakarta. Gezellige stad was dit en buiten wat sightseeing in het centrum natuurlijk ook tijd vrij gemaakt om de prachtige historische tempels van Borobudur (boedhistisch) en Prambanan ( hindi) te bezoeken. Allebei zeer de moeite!

Na een paar dagen was het tijd om de schitterende natuur in Indonesie gade te slaan. Jammer genoeg wou het weer niet echt meewerken en onze trip naar de bekende Bromo-vulkaan viel letterlijk in het water. Het regende oude wijven en de vulkaan was gehuld in een dichte mist. Jammer, maar niks aan te doen. We hielden ons hart vast voor de volgende bestemming, het kratermeer van Ijen. Gelukkig waren de weergoden ons hier veel beter gezind en na een pittige klim konden we dit wonder van de natuur in al zijn glorie gadeslaan.   Een van de mooiste dingen die we ooit gezien hebben. We hadden eigenlijk dubbel geluk want de toegang tot het meer was tot een dag voor wij vertrokken maanden lang gesloten geweest wegens de giftige zwaveldampen die uit de krater ontsnapten. 

Hierna een bus en ferry op richting Bali. We hebben al heel wat foute busritten onderweg meegemaakt maar deze was echt wel een om zo snel mogelijk te vergeten (of misschien ook niet ). Een bus die in den Belgique in de jaren 70 waarschijnlijk al tot schroot was herleid deed hier nog voluit dienst en werd letterlijk met touwen en ander kunst- en vliegwerk bij elkaar gehouden. Onderweg misschien wel 20 keer in panne gevallen en in plaats van een nieuwe bus te regelen begon de chauffeur en zijn kompanen bij elke stop wederom lustig te knutselen aan de bus. Helemaal uitgeput aangekomen in Kuta, Bali en zelfs te moe om nog iets te eten, bed in en morgen wordt alles beter.

De volgende dagen genoten van het strand en uiteraard ook veel gesurft. Jurgen had dit geleerd tijdens zijn verblijf in Portugal en na een paar gratis lessen had de surfmicrobe ook Miel te pakken. Zeer leuk tijdverblijf en de golven van Balifornia zijn wereldvermaard. Na een paar dagen heeft Miel nog een omweg gemaakt langs Ubud in het binnenland om wat te gaan wandelen tussen de rijstvelden en heel veel fotos te nemen van aapjes omdat aapjes cool zijn. Prachtige omgeving, het stadje zelf was wel een grote tourist trap. Jurgen bleef in Kuta om zich volledig op het surfen toe te leggen. 

Het was aangenaam vertoeven op Bali, sommige plaatsen zijn wel heel toeristisch en in Kuta word je om de 5 meter aangesproken met "hey boss" gevolgd door de vraag of je transport, armbandjes, marihuana, paddo's, massages of 'sexy time' wil. Kuta lijkt ook wel een beetje het Lloret de Mar van de Ozzies want blijkbaar stuurt dit land het hele jaar door haar marginaalste exemplaren deze kant uit. Wij vonden het best wel amusant. Het verkeer op Bali is wel een ramp. Veel te veel auto's op dit kleine eiland en wegen die daar totaal niet op voorzien zijn.

Het was inmiddels tijd geworden om naar Lombok af te reizen. Het buureiland van Bali en zowat het tegenovergestelde van grote broer. Dit eiland is islamitisch zoals de rest van Indonesie en veel meer laid back en 'onontgonnen' dan Bali. We reisden naar het zuiden waar we konden genieten van de prachtige kustlijn van Kuta (zelfde plaatsnaam maar totaal verschillend van die in Bali), Gerupuk (surfmecca) en Marwun. We hebben twee dagen weinig uitgestoken omdat de monsoon hier weer stevig te keer ging. Normaal is die zware regenval na een paar uur voorbij maar hier regende het gewoon twee dagen en nachten onophoudelijk pijpestelen. Riep er iemand global warming? Gelukkig klaarde de hemel nadien op en huurden we een paar dagen een scooter om de prachtige omgeving te verkennen en op zoek te gaan naar reef surfbreaks in verlaten baaitjes. Prachtig!

Miel had het plan opgevat om de Rinjani-vulkaan te beklimmen (een van de grootste bergen van Indo) maar dat kon niet doorgaan wegens het weer dat ons dus toch wel wat parten heeft gespeeld. Het was tijd om naar de Gilis (Gili-eilanden) te vertrekken. We hebben een week doorgebracht op de prachtige eilanden Trawangan (zeer levendig) en Air ( heel rustig). Genieten van het heldere azuurblauwe water, snorkelen, duiken (schitterende dingen gezien, heel veel vissen waar we het bestaan niet van af wisten, zeeschildpad enzovoort) en jawel de zon, die zowaar een hele week lang op het appel was. Na deze week denkt niemand meer dat we Duitsers zijn maar gaan we door het leven als zongebruinde Italiaan Emilio en zijn Zweedse broer Sven. Voor de fans van Temptation Island: we zijn hier nog een exemplaar tegengekomen die heeft meegedaan als vrijgezel in dit programma (Westvlaamse cowboy met tattoos genaamd Mike). Duidelijk nog geen haar veranderd deze jonkman en hij dacht blijkbaar nog altijd dat hij in dat programma zat...

Heel relaxed teruggekeert naar Bali om nog een paar dagen wat golven mee te pikken langs de oostkust en een laatste Aziatisch feest te bouwen. De maand is echt voorbij gevlogen. Indonesie (of toch het stukje dat wij hebben gezien) is zeer de moeite en we hebben beide het gevoel dat we hier nog eens gaan/ moeten terugkomen om meer en andere dingen te zien.

Onze tijd in Zuid-Oost-Azie zit er helaas op. We hebben 4,5 maanden kunnen genieten van de prachtige natuur, de georganiseerde chaos, de verassende culturen en de 'speciale' bevolking. We zijn er van overtuigd dat ons verblijf in Nieuw-Zeeland, Fiji en Australie ook een voltreffer zal worden al denken we dat onze bankrekeningen na dit reisje iets minder grote voltreffers zullen zijn. 

Achja, you only live ones. Kiwis, hold on tight and get that hippievan ready!

Later

Thailand: de eilandentour & westkust Maleisië

Hallo beste lezertjes en lezerinnetjes

Graag trakteren we jullie met dit verslag van de voorbije maand met een gezonde dosis zon, prachtige stranden, lekker eten (en drinken) en indrukwekkende architectuur. In ons laatste verslag kondigden we al aan dat we vanuit Bangkok het zuiden van Thailand zouden aandoen, aangezien onze eerste trip in Thailand focusten op het Noorden.

Met de nachtbus vertrokken we van Bangkok naar Koh Tao, een eiland aan de oostkust van Thailand. Na een zeer vermoeiende bus en bootrit, kwamen we de volgende dag aan. Dit eiland staat vooral bekend om er te leren duiken (het is de goedkoopste plaats ter wereld om je PADI duikersbrevet te halen). Miel heeft zijn openwater duikersbrevet na 3 dagen cursus gehaald, dankzij de deskundige begeleiding van Kristien Krieckemans. Het feit dat deze mevrouw ook uit het Geelse afkomstig is, zal daar niet vreemd aan zijn. Jurgen vertrok iets vroeger naar het naburige feesteiland Koh Phagnan om er de Half Moon Party bij wonen. Hier verbleven we ook een aantal dagen en leerden we ook nog wat leuke mensen kennen. Prachtige stranden, heel de dag niks doen, met de belangrijkste bekommernis van de dag: wat eten we deze avond?

Het 'niets-doen' ging ons goed af en daarom besloten we dit aan de westkust van Thailand verder te zetten. Onze eerste bestemming daar, was het beroemde en beruchte Koh Phi Phi. Beroemd en berucht omdat het ook een feesteiland is met heel veel backpackers een prachtige baai, maar ook vooral omdat het door de grote tsunami zowat compleet verwoest werd. We hebben hier onderandere ook een tour gedaan die ons langs enkele prachtige snorkelplaatsen bracht en ook de bekende filmlocatie Maya Beach van de film The Beach. Toch wel een fantastisch eiland, we zouden beide graag nog eens terug komen. 

Ons laatste eiland in Thailand was Koh Lipe. We hadden vooraf wat miserie met er te geraken, wegens een nogal vreemde reisroute die ons werd opgedrongen, maar een dag later toch op de bestemming geraakt. Een heel klein eilandje met ook hier weer prachtige stranden en een hitte die we tot dan toe nog niet hadden meegemaakt. Gelukkig was er water in de buurt. Na een paar dagen op budget geleefd te hebben, letterlijk elke Baht omgedraaid voor we naar Maleisie konden vertrekken.

Met de boot vertrokken we van hieruit naar het 5de land van onze reis: Maleisie. Logischerwijze kwamen we eerst op Langkawi terecht aangezien dit eiland vlakbij Thailand ligt. Ook hier weer hetzelfde verhaal, zalig nietsdoen en ook wel wat lachen met een zeer grappige guesthouse-owner.

Het werd stilletjes aan terug tijd om de drukte van een grote stad op te zoeken en iets actiever te zijn. Na Langkawi kwamen we in Georgetown terecht op het eiland Penang. Een heel stuk van deze stad wordt beschermd vanwege het historische karakter van deze oud koloniale stad. Buiten het feit dat hier heel wat te bezichtigen was, ook heel hard genoten van het heel lekkere eten. Het leuke aan Maleisie is dat er verschillende culturen en religies samenvloeien. Je ziet het overal in het straatbeeld, Indische mensen, Chinezen en hier en daar zelfs nog een Engelsman of Hollander die iets te lang blijven plakken zijn. Maar vooral voor het eten is deze samenvloeing van culturen echt een zegen.

Kuala Lumpur werd jammer genoeg al onze laatste bestemming van dit land. We hebben hier enkele dagen aan hardcore sightseeing gedaan. Uiteraard mocht het symbool van deze megastad, de Petronas Towers, niet ontbreken. Deze stad is in niks te vergelijken met bijvoorbeeld Bangkok of een andere grote stad die we al bezocht hebben. Alles is zo schoon, georganiseerd en ultra-modern, dat je niet het gevoel hebt dat je in Azie rondloopt.

Onze volgende bestemming en tevens laatste land van onze Azie-trip, Indonesie. Morgen vertrekken we naar Yogjakarta in het oosten van Java. Maar daarover later meer.

Groeten

Zie-de-zon

Vietnam - Happy F*cking New Year

Onze eerste bestemming in Vietnam was al direct een voltreffer. We verbleven 4 dagen op Phu Quoc island, voor de Zuid-Vietnamese kust. Buiten wat snorkelen weinig actieve dingen gedaan of gefeest, gewoon genieten van het prachtige weer en de mooie stranden. Na een aantal dagen puur relaxen, was het terug tijd om de drukte van een megastad op te zoeken.

\We werden op onze wenken bediend door Ho Chi Minh City (aka Saigon). Beroemd en berucht als uitgaansplaats voor Amerikaanse G.I.'s. Uiteraard hebben we hier ook bezienswaardigheden bezocht, zoals het War Remnants Museum. Dit museum toonde de gruwel van de Vietnam-oorlog in al zijn facetten. Soms ging de propagandistische toon iets te ver, maar het bleef toch altijd heel indrukwekkend. Er werd ook heel wat werk van beroemde oorlogsfotografen tentoongesteld.

Tijd om kennis te maken met Tet, het Vietnamese nieuwjaar. Anders als bij ons duurt dit ongeveer een week en voor Vietnamezen betekent dit een bundeling van zowat alle mogelijke feestdagen. The Big Holiday dus. We waren getuigen van een indrukwekkend vuurwerkspektakel aan de oevers van de Mekong. De mensen massa die zich naar dit spektakel bewoog was al even indrukwekkend te noemen. Zelden zoveel mensen op een beperkte ruimte samen gezien. Je werd er zowaar claustrofobisch van.

Tot zover de geneugten van het Vietnamees nieuwjaar. Onze volgende bestemming was Mui Ne, een bekende wind- en kitesurflocatie in Zuid-Vietnam. Maar de grote attractie waren de immense zandduinen. Deze plaats moet zowat de grootste teleurstelling geweest zijn van onze reis tot nu toe. Buiten het feit dat dit plaatsje vol Russische toeristen zat (zowat de meest irritante reizigers ooit), en de stranden en duinen ronduit smerig en vervuild waren, ondervonden we heel wat moeite om hier een betaalbare accomodatie te vinden. Nieuwjaar is voor de meeste Vietnamezen blijkbaar ook het sein om massaal op reis te vertrekken. Met alle gevolgen vandien natuurlijk. Moeilijkeden om betaalbaar transport te regelen, alle hotels vol en prijzen die op een paar dagen tijd als een komeet de hoogte inschoten. Vooral verkopers gebruikten "Happy New Year" te pas en te onpas om rommel te verkopen aan toeristen en na de duizendste keer krijg je een grondige hekel aan dat nieuwjaar.

We hebben ook een aantal dagen doorgebracht in Nha Trang, het beachmekka van Vietnam. Ook hier dezelfde problemen aangaande het nieuwjaar. Bij aankomst hebben we een halve dag lopen zoeken naar een beschikbare hotelkamer. Nadien toch nog een aantal dagen kunnen genieten van het mooie maar drukke strand.

Hoi An was voor ons dan weer 1 van de hoogtepunten in Vietnam. Dit stadje is de kleermakershoofdstad van Azie. Je kan hier heel goedkoop allerhande kledij op maat laten maken. Natuurlijk hebben we dit ook niet nagelaten, laat ons alleen hopen dat die kostuums ook daadwerkelijk thuis afgeleverd worden. 's Avonds was Hoi An een lust voor het oog met overal authentieke straatverlichting. Zeer gezellig stadje!

Via een korte tussenstop in Hue, kwamen we na een lange reis aan in de hoofdstad van Vietnam, Hanoi. Hier verbleven we in Hanoi Backpackers Hostel. Dit is waarschijnlijk de beste en beroemdste hostel waar wij verbleven. Veel jonge backpackers, moderne accomodatie en altijd wel iets te beleven. Een dagje gespendeerd aan enkele bezienswaardigheden in de stad en een 2-daagse bootcruise geboekt naar Halong Bay. Dit is 1 van de nieuwe wereldwonderen en de Vietnamezen zijn er terecht heel trots op. Het uitzicht was adembenemend, langs alle kanten van de baai karstgebergte dat uit de oceaan oprees. Deze cruise was niet enkel op cultureel vlak een hoogtepunt, maar zeker ook sociaal (lees: feesten en heel veel leuke mensen ontmoeten). We zullen dit niet snel vergeten.

Jammer genoeg hebben we na de laatste dagen in Hanoi ook afscheid moeten nemen van onze goede Zweedse reisgezel Jonatan (aka Johnny) die ons voor meer dan 2 maanden gratis entertainment bracht tijdens het reizen. Waarvoor dank! Na 3 weken Vietnam en de laatste dagen in het "koude" noorden was de tijd aangebroken om onze oude vriend Bangkok terug te zien. Klaar voor een 2de rondje Thailand!

Volgende keer mogen jullie een relaas verwachten van onze eilandentour in Thailand. We zullen de blog iets sneller updaten. We wensen jullie het allerbeste toe, wij moeten dringend terug naar het strand!

Holiday in Cambodia

Om het nieuwe jaar te vieren deden we onszelf een busritje naar Cambodja cadeau. Lang moeten wachten aan de grens in de snikhete zon en een aantal hilarische taferelen meegemaakt. Zo moesten we bijvoorbeeld een health check ondergaan, de medische technologie in Cambodja staat blijkbaar al lichtjaren verder, want ze hebben enkel een scanner nodig om alle vuile ziektes te kunnen opsporen... Gelukkig mochten wij wel binnen, weliswaar na het betalen van een extra dollar.



Onze eerste bestemming was Kratie, een vrij klein stadje langs de Mekong. Deze plaats is vooral bekend van de Irrawaddy-dolfijnen, hiervan bevinden zich nog 80 exemplaren in de Mekong. Met uitsterven bedreigd dus. Uiteraard hebben wij er wel een aantal kunnen spotten, maar ze waren vrij schuw (het heeft Miel vele foto's en tijd gekost om er 2 te kunnen vastleggen op film).

Next stop Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Dit is een zeer bruisende stad met aparte verkeersregels. De bezienswaardigheden zijn echter niet om vrolijk van te worden. We bezochten de Killing Fields en het Genocide Museum S-21 en konden met onze eigen ogen zien wat de Rode Khmer (Khmer Rouge) hier heeft aangericht. Vrij indrukwekkend allemaal, we werden er zelf stil van. Gelukkig kon het nachtleven heel wat wonden helen. Verder waren de paleizen en tempels niet spectaculair, misschien omdat we ondertussen al genoeg goddelijke gebouwen hebben moeten aanschouwen in Azie. De grootste lading aan tempels stond ons echter nog te wachten.

We namen de bus naar Siem Reap, de uitvalbasis voor Angkor Wat. Een massaal complex van tempelruines dat dateert vanaf de 9de eeuw. Uiteraard is dit ook werelderfgoed en blijkbaar ook een ideale trekpleister voor Russen en Japanners. We hebben ons 3 dagen laten rondrijden in een tuk-tuk van tempel naar tempel tot ze er langs ons oren uitkwamen. Buiten het feit dat er heel veel toeristen rondlopen is het een fenomenale plaats. De stad Siem Reap had ook heel wat te bieden en was een gezellige plaats om te vertoeven.

Na al dat getempel was het dringend tijd om aan onze strandvakantie te beginnen. We namen de nachtbus naar Sihanoukville, de moeder der Cambodiaanse badsteden. We zitten hier ondertussen al bijna een week. Deze stad is zeker de moeite al word je wel vaak lastig gevallen door verkopers en bedelaars. Toch een opvallend verschil met de andere plaatsen waar we al geweest zijn. We zijn ook een paar dagen naar Koh Rong geweest, een eiland voor de kust van Sihanoukville. Hier is "Welcome to paradise" zeer toepasselijk. Ongerepte en verlaten stranden waren een welgekomen afwisseling.

Van hieruit vertrekken we morgen naar Phu Qoc island in Vietnam, reeds het 4de land van onze trip. We beloven hierbij plechtig dat we onze facebook status niet dagelijks zullen updaten met de woorden "Good morning Vietnam"

Laos

We zitten ondertussen al 20 dagen in Laos, dus was het hoog tijd om onze blog nog eens te updaten.

Laos is een prachtig land, ook al hebben we aantal plaatsen moeten overslaan wegens tijdsgebrek. Het begin van ons Laos-avontuur was al direct een binnenkomer van formaat. We besloten om met de notoire slowboat de grens over te steken voor een 2-daagse tocht naar Luang Prabang. Onze eerste boot raakte na een uur of 2 enkele rotsen en begon water te maken. Het maximum aantal toegelaten personen was 80 en er zaten minstens 140 mensen op de boot. We werden aangemaand om uit te stappen op een zandbank naast de Mekong en iedereen vroeg zich af of de baggage er droog ging uit komen. Na een tijdje kwam een andere, nog kleinere boot, ons oppikken. Hte werd al snel duidelijk dat we onze tussenstop in Pak Beng niet gingen halen. Doodleuk werden we in het pikkedonker gedropt op een verlaten strand naast de Mekong. De enige informatie was: "boat stop, sleep now". Deze gebeurtenis was echter het beste wat ons kon overkomen. We leerden hier heel wat mede backpackers kennen. We zijn ondertussen al 20 dagen met een paar mensen van de slowboat aan het rondreizen. Zeer aangenaam gezelschap!
Na de uitputtende maar geweldige boottrip kwamen we aan in Luang Prabang, de 2de grootste stad van Laos. Dit is echt een geweldige stad waar je nog duidelijk kan merken dat de Fransen hier wat lang blijven plakken zijn (oa. koloniale gebouwen).

 

Je zal ons niet horen klagen over het feit dat je hier op elke straathoek baguettes kan eten. We zijn hier ook de wondermooie Kuang Si waterval gaan bezoeken. Ook genoeg tijd doorgebracht in de bar Utopia, een plaats waar het moeilijk is om te vertrekken.

Volgende halte: Vang Vieng. Dit beruchte oord wordt ook wel eens vergeleken met het Ibiza van Z-O Azie. Iedereen komt naar hier om het fenomeen tubing uit te proberen. Het concept: je huurt een binnenband van een tractor en je laat je meedrijven door de rivier. Niets speciaals zou je denken, ware het niet dat er overal langs de rivier barretjes zijn en mensen die je met een touw proberen binnen te halen. Buiten alle dronken Engelsen en Australiers ook hier weer leuke mensen tegen gekomen en uiteraard een aantal feestjes gebouwd. Na al dat gefeest toch nog iets van de indrukwekkende natuur rondom Vang Vieng gezien, zoals grotten, het karstgebergte en een blue lagoon.

Na een aantal uitputtende dagen zijn we vertrokken naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Het was hier heel rustig voor een hoofdstad. Het is ook iets dat ons tijdens onze tocht door Laos is opgevallen. De mensen zijn hier veel minder opdringerig en hun vriendelijkheid is meestal oprechter in vergelijking met hun Thaise buren. Snelheid en efficientie zijn niet hun sterkste kanten. En hoewel heel veel mensen tewerkgesteld zijn in de horeca, lijkt het wel dat slechts weinigen hierin hun echte roeping gevonden hebben.

Na een vermoeidende 2-daagse busrit, waaronder een lokale stopbus (volgestouwd met matrassen), aangekomen in Pakse. Hier hebben we kerst gevierd met ons internationaal gezelschap (Zweed, Amerikaan, Britse en Nederlander). In Pakse zijn we de pre-Angkor ruines gaan bezoeken, een best zware trip na kerstavond. Nadien ook nog een tour gedaan naar het Bolaven-plateau en een aantal watervallen, een koffie- en theeplantage en enkele authentieke dorpjes bezocht.

Onze laatste bestemming in Laos, waar we nu zitten, is Don Det op de 4000 Islands. Zoals de naam zegt liggen hier 4000 kleine eilanden verspreid over de Mekong-rivier. Heel veel activiteiten kan je hier niet doen, maar de omgeving is uitermate prachtig en geeft je een tropisch eiland-gevoel. Hopelijk krijgt de maag van Miel ook terug een tropisch eiland-gevoel want daar was het gisteren nogal onweerachtig.


We zitten hier vlakbij de grens met Cambodja en dat is waarschijnlijk vanaf 1 januari onze nieuwe bestemming. We wensen iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar en een sterke maag!

Noord-Thailand

Als we eerlijk moeten zijn, hadden we Chiang Mai wel iets rustiger verwacht. Maar aangezien de koning van Thailand zijn verjaardag vierde en dit uiteraard een feestdag is, leek het wel of iedereen een weekendje Chiang Mai geboekt had. Ons initieel plan om een scooter te huren, bleek toch niet echt een goede optie met het super drukke verkeer in het achterhoofd. We besloten om onze kookkunsten te upgraden en schreven ons in voor een authentieke Thaise kookcursus. Dit was zeker de moeite, al leken de springrolls van Miel eerder op mismeesterde burrito's. We konden een menu samenstellen van 6 schotels (uiteraard alles vegetarisch) en daarna in internationaal gezelschap de zelfgemaakte kost binnen te werken. We leerden dat spicy food zeer sexy is voor de Thai, al werd het soms wel extreem sexy. Voor de geinteresseerden: Thaise kookcursus beschikbaar vanaf zomer 2012, inschrijven bij Jurgen en Miel: 100 eur/u.

Na een paar dagen sightseeing (met extreem veel tempels, een heel drukke nachtmarkt en een bewogen rit naar een bergtop) was het tijd om weer verder te trekken. Onze volgende bestemming was Pai, een uit de kluiten gewassen dorp, dat heel bekend is bij backpackers en Thaise jeugd. De sfeer hier was heel relax en deed ons denken aan Reggae Geel, ook wat betreft het aantal rondlopende hippies. We hebben hier onderandere een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen. Deze was werkelijk adembenemend. De vrijheid van zo'n scooter laat je ook toe om plaatsen te verkennen die moeilijker bereikbaar zijn en waar de toeristen wegblijven. We zijn naar de hotsprings gegaan, dit is een natuurlijke warm waterbron waarin het aangenaam vertoeven is. Verder bezochten we ook de Pai canyon en een afgelegen waterval. Het rondrijden in de zon tussen de rijst- en lookvelden was een echte winner.

We hadden allebei zin in wat meer actie. Daarom besloten we om ons in te schrijven voor een 2-daagse rafting tussen Pai en Mae Hong Son. Deze tocht over 60km door de dichte jungle met een groep van 10 mede rafters en 3 kapiteins was fantastisch! Zelden zo'n prachtige en ongerepte omgeving gezien. Na de eerste dag verbleven we ergens halverwege het traject in een palenkamp vlak naast de rivier. Alles was heel basic en je had het gevoel dat je op een Expeditie Robinson-locatie zat. We zaten dan ook ver van de bewoonde wereld. Het eten werd verzorgd door de kapiteins en 2 "kampmensen". Deze laatsten verbleven 8 maanden in dit kamp en leken daarom ook al een beetje hun sociale vaardigheden te verliezen.

De volgende raftingdag over een traject van 35km, over soms medium-klasse stroomversnellingen ( en het daarmee gepaard gaande kapseizen), bracht ons naar het eindpunt van de trip. Onderweg nog kunnen genieten van een natuurlijk warm modderbad, een heerlijke lunch en een sprong van een 10-meter hoge klif. Deze trip was zeker de moeite en een aanrader voor iedereen die ooit eens naar N-Thailand op reis wil gaan (Thai Rafting Adventure). Na deze actieve 2-daagse waren we beide redelijk uitgeput (we zijn hier trouwens nog nooit echt laat opgebleven).

Vanavond hebben we weer een stevige reis in het vooruitzicht. We verlaten Pai en N-Thailand en hopen morgen nieuwe avonturen te beleven in het 2de land van onze trip, Laos. We kijken er allebei naar uit!

Tot in Laos!

p.s. Het is hier ook winter, haha